jeszcze w zielone gramy

Jestem z tych osób co maltretowały kwiaty. Potem postanowiłam, że będę pielęgnować tylko te, które są w tym najmniej wymagające. Kaktusy, a potem sukulenty, które zresztą lubiłam najbardziej ze wszystkich kwiatów. Zaczęłam szukać informacji i o dziwo kaktusy przestały flaczeć i wysychać. Gorzej z sukulentami... ale o tym za chwilę.

Opuncia macha do mnie coraz dłuższymi łapkami :) Ta dolna część powinna powoli drzewieć.

A co zimowa przywozi jako pamiątkę znad morza, oprócz glinianych doniczek? Uszy shreka :)

Jak widać kwiat się marszczy co oznacza, że albo jest przesuszony, albo przelany. Na początku myślałam, że przelałam, ale w końcu wetknęłam brzydko mówiąc palec głęboko w ziemię i okazało się, że pod wierzchnią przesuszoną warstwą jest wilgotne podłoże. Wszystkie kaktusy mają na dnie karamzyt - to takie ,,pumeksowe" kamyczki, które przepuszczają nadmiar wody, ale też utrzymują wilgoć.

Także czekam.

Uszy shreka to sukulent, tak jak echeveria. Nie ma jej zdjęć, bo już dwie padły, a odnóżka z pierwszej ledwo się trzyma. :( Całkiem możliwe, że ją przelewam...

Drzewko szczęścia chyba wszyscy znają albo z rodzinnych domów, albo ze szkolnych parapetów. Jedno już kiedyś zmarnowałam...

Teraz mam ambicję wyhodować drzewo szczęścia. Zobaczymy. Będę przycinać jesienią.

A ta truskawka poniżej to mutant, albinos, ale nie pasożyt. Ma mnóstwo bocznych pędów, które mogę przeszczepić na inny kaktus. Mutanty nie rosną samodzielnie, bo nie mają chlorofilu. (Mądra jestem, bo obok leży mądra książka ;) )

Kolejny nie ma w sobie nic nowego, ale też kaktus ;) To pamiątka z palmiarni w Poznaniu przywieziona rok temu przez Ignasia.

Te dwa dostałam od Kamili:

Rosną już drugi rok. Prawie na skale. Kaktusy nie lubią podmokłych terenów.

Kolejnymi łatwymi w uprawie kwiatami są sansevierie, które mam w trzech odmianach.

Ta z żółtymi brzegami to sansevieria gwinejska. Przy roślinie matce, zakupionej w popularnym markecie rośnie już czwarta odnóżka, również z żółtymi obrzeżami.

(to fotka z majowego rozsadzania)

W wyczytałam jednak, że można sansevierię rozsadzać też z liści. Tylko, że wtedy odnóżki nie będą już żółte. Gdy moja sansevieria-matka zaczęła marszczyć stare liście, postanowiłam sprawdzić ten sposób rozsadzania. Stare liście odcięłam, pocięłam na krótsze kawałki, obsuszyłam i wsadziłam do ziemi. I czekam.

I gdy myślałam, że na kaktusach i sukulentach skończę okazało się, że łatwy w uprawie jest również skrzydłokwiat. Łatwy, bo gdy chce wody to woła. Serio! Opuszcza listki, co oznacza ,,hej! zapomniałaś o mnie!". Podlewam, listki się podnoszą i rośnie dalej. Rośnie jeśli nie ma się kota... Ledwo go odratowałam... i kwiatka, i kota, bo skrzydłokwiat wprawdzie sprzyja człowiekowi oczyszczając powietrze w pomieszczeniu, w którym stoi, ale jest trujący dla kotów.

Podwieszenie go okazało się jedynym ratunkiem przed kotem. Kwietnik znalazłam w piwnicy, należał zapewne do którychś z poprzednich właścicieli. Chyba kwiatu dobrze, bo zakwitł :)

W tej samej doniczce wsadziłam też malutką sadzonkę trzykrotki.

Trzykrotkę dostałam w dużej ilości od pani Oli i raczej miałam w planach ją w całości porozdawać dalej, żeby kota nie miała używania, ale dowiedziałam się, że ona również oczyszcza powietrze, więc postanowiłam dać szansę i jej, i kotu. Szukam kolejnego wiszącego kwietnika.

I na koniec balkon. Pelargonia, która już przekwitła, którą podcięłam i myślalam, że to tyle w temacie kwitnięcia... A tu proszszsz...

Nawożę ją pałeczkami dla kwiatów kwitnących. W sezonie jesienno-zimowym stoi na parapecie w kuchni.

Generalnie nie planowałam roślinności na balkonie, bo kto tego będzie pilnował?!

No i co? No i pilnuję. Sama w to nie wierzę, ale pilnuję. Wprawdzie dużo tego nie mam, ale roślinki żyją. ;)

Malutki cis z supermarketu, również nadżarty przez kotę. Może przetrwa, bo odkąd kotu kupiłam kocią trawę nie znajduję na podłodze nadżartych kawałków.