dziergane

Gdy byłam uczennicą - szkoły podstawowej, a potem liceum zdarzyło mi się coś udziergać. Szydełko pamiętałam z zajęć plastyczno-technicznych (ZPT), a na drutach uczyłam się od mojej mamy. Ale gdy odkryłam szycie na maminej maszynie - szydełko i druty zeszły na dalszy plan. Straciłam do tego cierpliwość.

Ale póki tak się stało - powstało kilka rzeczy z resztek włóczek jakie znajdywałam w domu. Nie wiem jakimi ściegami robiłam (nawet nie wiem jakie są!), ani jakimi włóczkami, a przy ściągaczach pomagała mi mama. Czyli robiła je za mnie. Zazwyczaj. ;)

 Dzięki Witkowi wyciągnęłam z czeluści szafy moje robótki i okazały się dobre... na niego :D

Kamizelka robiona na moją lalkę Paulinę. Nie pytajcie dlaczego z autkiem. Może było łatwiejsze niż kwiatek? ;) A może dlatego, że chciałam po podstawówce pójść do technikum samochodowego? :)

Sweterek, też dla Pauli.

A tę kamizelkę wieeele lat temu zrobiła babcia Cela. :) Być może kawałek jednego paska zrobiłam ja, ale niewiele.

Kocyk. Piękny, prawda?

Ale nie ja go robiłam. Wicia dostał go od Magdy.

Ma ok 80 x 80 cm. Jeśli ktoś by taki chciał niech pisze do MamoDrogi.

Popełniłam też dwa kocyki. Pierwszy dla Tymka, ale nie mogę go znaleźć... Drugi - malutki ok. 50 x 50 cm - powstał dla Ignasia. Oba z resztek, więc równie kolorowe, choć całkiem inne.

Ależ fajnie się fotografuje dziergane produkty! :)

I jak? :) Krzywe te moje wszystkie stwory, ale jak ubrałam Witeczkę to byłam taka z siebie dumna! 

:)